Έγιναν κομμάτι της ιστορίας και του μεγαλείου του Παναθηναϊκού!

Αν και αποτελεί παρελθόν από τον Παναθηναϊκό, χωρίς στο προσεχές μέλλον να προβλέπεται επανασύνδεση κιόλας, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν σταμάτησε ποτέ να παραδίδει μαθήματα σωστής διαχείρισης καταστάσεων.

Το τελευταίο ήταν εκείνη η «σκούπα» επί του τριφυλλιού στα προημιτελικά της Euroleague, που οδήγησε τον Σέρβο σε ακόμη ένα τρόπαιο και την Φενέρμπαχτσε στο πάνθεο των κατακτητών της κορυφής. Ποιο ήταν εκείνο το μάθημα; Μα, φυσικά, το ότι για να συνδεθεί μια ομάδα με τους τίτλους αρκεί να βρει το σωστό timing και να στρέψει τις αδυναμίες του αντιπάλου της σαν μαχαίρι στις πληγές του.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

Οι αναλύσεις και οι αριθμοί της σειράς των τελικών δεν λένε ψέματα, με εξαίρεση ίσως μία και μόνη κατηγορία. Το τελικό σκορ που θα καταγραφτεί ως 3-2 υπέρ των πρασίνων. Η πραγματικότητα είναι πως δεν αντικατοπτρίζει τη διαφορά μεταξύ των δύο μονομάχων, όπως αυτοί εμφανίστηκαν στο παρκέ σε αυτά τα πέντε συγκεκριμένα ματς.

Η παράσταση νίκης έλεγε Παναθηναϊκός, ακόμη κι όταν οι ερυθρόλευκοι έπαιρναν το πρώτο ροζ φύλλο αγώνα, υπερασπιζόμενοι το πλεονέκτημα της έδρας τους. Κακά τα ψέματα, όμως, λίγοι πίστευαν πως το τριφύλλι θα κατάφερνε στο τρίτο ή, πολύ περισσότερο, στο πέμπτο παιχνίδι να κάνει το μπρέικ τίτλου.

Αυτή τη φορά, σε αντίθεση με άλλες μέσα στη χρονιά, η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ είχε τη στόφα του πρωταθλητή, πράγμα το οποίο σαφώς πιστώνεται στον Καταλανό, ο οποίος επέλεξε την τακτική της σύνθεσης και της ηρεμίας όταν όλα γύρω του έμοιαζαν να καταρρέουν. Επιπλέον, όποιος δεν βλέπει πόσο καλά διαβασμένος ήταν στην προσπάθειά του να διαλύσει τα ατού του Σφαιρόπουλου, καλύτερα να ασχοληθεί με άλλο άθλημα. Ο Πασκουάλ ήταν ο νικητής στη μάχη των πάγκων και είδε έναν παίκτη του, τον Νικ Καλάθη, να είναι ο απόλυτος θριαμβευτής σ' εκείνη του παρκέ.

Ο ομογενής γκαρντ, που μετά την περιπέτεια της υγείας του, είδε τον πυρετό να πέφτει και τα ποσοστά ευστοχίας του να απογειώνονται. Το γεγονός πως το όνομά του έγινε σύνθημα στα χείλη των οπαδών στο ΟΑΚΑ ήταν η μεγαλύτερη αναγνώριση συγγνώμης για όσα του είχαν (είχαμε) σύρει μέσα στη διάρκεια της χρονιάς. Αυτή πάντως, δεν ήταν η μοναδική συνεισφορά των οπαδών του συλλόγου.

Καθοριστική, πέρα κάθε αμφιβολίας -και με ιστορικού τύπου προεκτάσεις- ήταν και η χθεσινή παρέμβασή τους στην τελευταία προπόνηση πριν τον τελικό των τελικών. «Αν θέλετε να γίνετε κομμάτι της ιστορίας του Παναθηναϊκού, αύριο θα είναι η ευκαιρία σας», τους είπαν και οι παίκτες το κατάφεραν. Κλείνουν την χρονιά με πρωτάθλημα και κύπελλο, έχοντας κατακτήσει και τα δύο με τον πιο πειστικό τρόπο που μπορεί να συμβεί. Μέσα στην έδρα του αντιπάλου τους. Κι αυτό τους χαρίζει αξιωματικά μια θέση στην πράσινη ιστορία που από απόψε γίνεται σημαντικά πλουσιότερη. Μπορεί οι τίτλοι να είναι εγχώριοι και να μην συγκρίνονται με τη λάμψη μιας Euroleague, αλλά έχουν τεράστια σημασία.

Ο Παναθηναϊκός σταμάτησε την εντός των τειχών κυριαρχία του Ολυμπιακού, του έσπασε έδρα, σερί και την αντίληψη πως αυτός είναι το αφεντικό του αθλήματος, αλλά και των μεταξύ τους αναμετρήσεων.

Μέχρι πριν από περίπου ένα μήνα, ο Ολυμπιακός ήταν ο κυρίαρχος και το απόλυτο φαβορί, ενώ οι πράσινοι πήγαιναν… ντουγρού στο να κλείσουν την χρονιά με αυτό που θα αποκαλούνταν «κυπελλάκι». Πάλεψαν και κατάφεραν με τρόπο εμφατικό και πέρα κάθε αμφιβολίας να αντιστρέψουν την κατάσταση εκμεταλλευόμενοι δυο-τρία πράγματα. Το ψυχολογικό άδειασμα των Πειραιωτών μετά το final-4, την έλλειψη ιδεών του Σφαιρόπουλου που φάνηκε να ξαφνιάζεται από όσα άλλαξε ο Πασκουάλ, αλλά και κάτι ακόμα, που μέτρησε πάρα μα πάρα πολύ. Την «απουσία» του Βασίλη Σπανούλη. Ο καθοριστικός παίκτης των περσινών τελικών, είδε την αντίθετη όψη του ίδιου νομίσματος. Το να θέλει και να μην μπορεί, αυτός που στην καριέρα του σπάνια βρέθηκε σε τέτοια θέση.

Αλλά τέτοια πράγματα γίνονται στον αθλητισμό. Εκείνα που δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν, είναι εικόνες σαν αυτές με τη διακοπή του αγώνα στο ΣΕΦ. Τιμή στους παίκτες του Ολυμπιακού και στον Σφαιρόπουλο που έκαναν τα πάντα για να ολοκληρωθεί το παιχνίδι. Που δεν δοκίμασαν να τινάξουν τον αγώνα στον αέρα, βάζοντας (με την κακή έννοια) τον κόσμο στο ματς. Δυστυχώς τόσο για τους ίδιους όσο και για τους υπόλοιπους φίλους των ερυθρολεύκων, κάποιοι οπαδοί θέλησαν να το κάνουν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Με συμπεριφορά που δεν αξίζει στο μέγεθος και την ιστορία μιας ομάδας που έχει φτάσει τρεις φορές στην κορυφή της Ευρώπης και δεν αποκλείεται πολύ σύντομα να το ξανακάνει.

Υ.Γ Στα πολλά για τα οποία κάθε φίλος του Παναθηναϊκού έχει το δικαίωμα να είναι υπερήφανος, ξεχωριστή θέση έχει ένα. Το ότι οι πράσινοι επέστρεψαν στο παρκέ κι επέτρεψαν στο παιχνίδι να συνεχιστεί. Βοηθώντας έτσι τον Ολυμπιακό να αποφύγει μια τεράστια τιμωρία (άλλο η οριστική διακοπή, άλλο τα καπνογόνα). Οι πράσινοι με αυτήν την κίνησή τους, κέρδισαν από τους ουδέτερους πολύ μεγαλύτερο σεβασμό από αυτό που φέρνει ένα πρωτάθλημα, έστω και με διπλό στο ΣΕΦ.